The Big Trip

Juni 2

Vrijdag 16 juni 2006.

Slapen, eten en voetbal kijken. Zo vliegen de dagen en nachten voorbij. We gaan boodschappen doen en tanken. Voor de eerste keer biodiesel, dat is 4 cent goedkoper dan de goedkoopste die we tot nu toe hier gezien hebben. Het is een pomp waar je nog bediend kan worden als je wilt. Ik doe het liever zelf omdat de reserve tank ook gevuld moet worden. Het is bijna honderd liter en we krijgen een bon waarmee wij morgenochtend kunnen komen ontbijten. Dat is beter dan een boekje met een paar honderd zegeltjes vol plakken.

Zaterdag 17 juni 2006.

Als het gratis is moet je erbij zijn. Het is een redelijk heldere ochtend en ik wil ook nog een paar foto’s maken. Ontbijt om 9 uur, als wij aankomen is het al volop bezig. Het is een benzinepomp en ook een winkel voor visartikelen dus zijn er naast bacon and eggs en sausage met gebakken uien bakken vol met “koopjes” van allerhande visartikelen. Je kan kiezen een sandwich met bacon and eggs of met sausage met uien en een blikje cola. Het smaakt prima en is heel gezellig. Omdat ik geen cola drink ga ik nog maar een keer terug voor bacon and eggs en laat er voor de zekerheid ook maar een beetje gebakken uien op doen. Er gaat tenslotte niets boven een luchtig gezond ontbijtje. We gaan nog een keer de berg op voor foto’s en ik doe nog een bushwalk om de extra bacon and eggs er af te trimmen en ik doe het nu voor de verandering eens op slippers. Ik denk toch dat ze gelijk hebben dat je beter wandel of sportschoenen kan dragen.

Zondag 18 juni 2006.

Het is weer de laatste dag hier in North Haven. Rommel opruimen en alles klaarzetten voor morgen. Australië speelt vannacht tegen Brazilië dat wil ik zien maar we moeten ook om 8 uur weg omdat wij om 9 uur een afspraak hebben bij de Jayco dealer in Por Macquarie en ik wil ook alvast een beetje voorslapen.

Maandag 19 juni 2006.

Een leuke wedstrijd gezien en we kunnen precies om 8 uur vertrekken. Een fijne service en geheel volgens afspraak is alles gedaan en kunnen we om 12 uur vertrekken voor de rest van onze rit naar Nambucca  Heads. Een rustige rit met hele stukken freeway. We lunchen onderweg, we zijn al steeds meer reizigers aan het worden, dus parkeren eten en na een half uurtje rijden we alweer verder. Wij rijden om half vier de Foreshore caravanpark op in Nambucca Heads. Achteruit tegen het water parkeren kan niet omdat die plaatsen te kort zijn voor onze caravan, maar we krijgen een plaats met een nieuwe betonplaat dus het opstellen is zo gebeurd. De dag is om en Ineke kijkt een beetje TV en ik ga even een eindje lopen. Als ik de camping afloop kijk ik nog even naar de Southern Cross. Hij is mooi om te zien en heel helder. Ik ben toch iets te nieuwsgierig dus ik loop iets verder dan ik had willen doen. Het is donker dus ik heb de wolken niet zien komen maar ik voel een paar druppels. Geen telefoon bij mij en de  ervaring is nu, wachten tot het weer droog is heeft geen zin. Rustig doorlopen dus maar en als Ineke vraagt waar ik geweest ben zeg ik maar dat ik een beetje ben wezen zwemmen. Dus ….. ochtendjas aan een lekkere neut om weer warm te worden, met als hulp ook de kachel, en niet te vergeten voetbal kijken.

Dinsdag 20 juni 2006.

We nemen maar een rustdag. We hebben twee buitjes, een voor de middag en een na de middag. Dus alle local people blij en wij iets minder. Ineke was heel enthousiast en had de was gedaan en opgehangen. Er was helaas zoveel regen dat als zij het had ingewreven met zeeppoeder en gewoon opgehangen, het automatisch was gewassen. Zover als ik het kan bekijken is het nu alleen maar natter geworden. Ik maak een ritje met de auto door de omgeving en zoek een internetcafé, want ook deze camping heeft volgens het boekje wireless internet maar zoals tot nu toe bij de meeste FPA parken werkt het niet. Om de hoek van het internetcafé is er ook een computerwinkel met internet. Mooie grote schermen en ik kan ook de laptop aansluiten. Morgen maar doen kan ik gelukkig de email weer verzenden.  

Woensdag 21 juni 2006.

Regen, niets bijzonders dus. Het wasgoed kan nu maar beter van de lijn anders breken die misschien nog door het gewicht van het water. Ineke heeft het maar opnieuw door de wasmachine gedaan en voor de zekerheid een gedeelte in de droger en als bezuiniging de rest aan een lijn onder de luifel. We gaan lunchen in de RSL. Een heel mooi gebouw en een restaurant met uitzicht over de Nambucca River. Het eten is lekker maar afgestemd op pensioners, kleine beetjes dus. Na het eten en de boodschappen nog langs twee lookouts, blijft mooi die vergezichten.

Donderdag 22 juni 2006.

’s Morgens 7 uur Nederland heeft gelijk gespeeld dus ik ga nog even een paar uur gerug naar bed. Ik ben wakker geworden van een paar klappen op de caravan. Het is een ijverige man met een aanhanger vol groente die zeker geen voetbal heeft gekeken maar probeert te verkopen. De lucht is minder bewolkt en nu ik toch wakker ben gaan we de buurt maar verkennen. De riviermonding is in de laatste bocht naar de zee afgezet met een breakwall van rotsblokken, volgens de boeken beter bekend als de graffiti gallery. Mensen schrijven daar allerlei boodschappen, tekeningen en liefdesverklaringen op, er zijn hele mooie bij en er zijn er ook van mensen die terugkomen en er iedere keer weer een datum bijschrijven. De dolfijnen die in de riviermonding zwemmen hebben niet geschreven maar zijn wel leuk om te zien. De regenboog voorspeld niet veel goeds maar is wel mooi en het blijft bij ons gelukkig droog.

Vrijdag 23 juni 2006.

Australië heeft gewonnen, wij zitten in een gedeelte waar Australian football waarschijnlijk harder telt, want buiten merk ik er niets van en de halve camping lacht een beetje omdat ik ’s nachts TV kijk en   ’s morgens slaap. We hebben al een paar dagen regen gehad en gisteren en vandaag wel meer droge perioden dus mis ik niet veel als ik overdag slaap.

Zaterdag 24 juni 2006.

De voorrondes zijn klaar , vanaf nu nog “maar” 2 wedstrijden per nacht. Het is bewolkt en het kan gaan regenen maar ik wil een rondrit maken naar de watervallen. Volgens de lokale plattegrond een leuke rit. Ik zeg tegen Ineke dat het goed is als het regent, dan is er ook water in de waterval, anders is het gewoon een rotswand. Het eerste gedeelte is asfalt en wordt al gauw smaller totdat het overgaat in onverharde weg met onderweg sinaasappel en mandarijnenbomen. Leuk om hartje winter langs de weg een mandarijn te plukken en op te eten. Het is de bedoeling via Bowraville, Missabotti en Kalang naar Thora te rijden en na bezoek aan de watervallen via Bellingen terug te rijden. Het gaat prima tot Missabotti, daar moeten wij rechtdoor of in ieder geval  rechts aanhouden. Wij komen bij een bord “Juugawaari Nat. Res.”. Dat licht volgens de kaart veel meer links maar als wij volgens diezelfde kaart doorrijden kunnen we aan het eind rechtsaf en dan komen wij ook bij Thora. Wegen die dwars door de bush lopen moeten bereden worden of af en toe weer begaanbaar gemaakt worden anders neemt de natuur ze weer terug. Het is soms adembenemend die vergezichten maar ook naast de auto stijl naar beneden. We komen nu op een gedeelte dat nog niet zolang geleden weer begaanbaar gemaakt is maar dat in eens ophoud omdat het nog niet af is. Het is nu behoorlijk begroeid en er is  twijfel of wij wel door moeten gaan, maar na iedere bocht is er meer begroeiing en we besluiten om terug te gaan. We kunnen hier niet keren dus we rijden een stuk achteruit  tot een plek die mij breed genoeg lijkt. Ondertussen zit Ineke met haar ogen dicht te wachten. Op het iets breder stukje lukt het om na 4 keer steken te keren en terug te gaan. En Ineke heeft haar ogen weer open. We hebben geen watervallen gezien maar ondanks dat we moesten keren hebben wij een onvergetelijke dag gehad. Wel jammer dat we van die enge momenten geen foto’s gemaakt hebben.

Zondag 25 juni 2006.

Nog twee weken dan gaan we weer gewoon in de dagdienst. We kregen advies om de rit naar Yarriabini National Park te maken dus om 10.30 rijden we terug voorbij Macksville en nemen de scenic route naar Mount Yarriabini. Een mooie rit door stukken regenwoud en moeten daarbij verschillende keren ondiepe kreekjes oversteken. Op de picknickplaats is een grote kei geplaatst versierd met Aboriginal art. We rijden door naar de nieuwe lookout met mooie vergezichten en we nemen de korte route terug naar de Pacific HWY en slaan af richting Bowraville nadat we in Macksville de tank opnieuw gevuld hebben met biodiesel. Er is aan de motor niets te merken alleen in de prijs. We besluiten om in Bowraville te lunchen en via de onverharde weg terug te rijden naar Nambucca Heads. Bowraville lijkt op zodag net een spookstad, alles ziet er netjes uit met mooie oude gebouwen en een paar auto’s en verder is het op drie kinderen na uitgestorven, alles is gesloten. Ineke heeft gelukkig een banaan en een paar mandarijnen meegenomen dus met een gezonde hap rijden we terug naar de camping. Ik ga nog even slapen, vannacht voetbal kijken en hopen dat Nederland kan winnen. Morgen rijden we door naar Arrawarra.  

Maandag 26 juni 2006.

Nederland - Portugal, niet veel reclame met dit soort voetbal. We zijn klaar om te vertrekken, Ineke heeft een adres gekregen van een camping bij Arrawarra slechts 90 km verderop. Het was duidelijk uitgelegd, gelukkig aan ons beide, anders ga je nog aan jezelf twijfelen. Het was naast de camping "The Lorrikeet" . Die was er gelukkig wel en we boeken alvast maar twee nachten. Het is een nette camping maar sociaal niet erg gezellig, zeker niet na het amicale Nambucca Heads. Als we helemaal opgebouwd zijn ga ik voor de zekerheid met de auto rondrijden of er in de buurt een camping is met een naam die er op lijkt. Al wat ik kan vinden is een mooi strand aan onze camping en er buiten een Big4 camping voor $34 per nacht en dat was zeker niet de bedoeling. Verder een camping met ingang naar het strand en ruzie met alle buren omdat ie er niet of niet meer langs mogen om op het strand te kunnen komen en de andere kant op een Aboriginal community  en verder alleen mangrove bos. Niet erg opwindend en ik denk dat we na die twee nachten maar weer moeten vertrekken.

Dinsdag 27 juni 2006.

Australië ligt eruit. Jammer, maar beter op deze manier dan zoals het Nederlands elftal heeft gedaan. Australië kan wel een paar voetbalhelden gebruiken om het voetbal nog meer populair te maken en helden zijn het hier nu wel. We gaan samen nog een keer rondrijden om te kijken naar die camping en gelijk een winkel te zoeken. De camping vinden we niet en winkels ook niet, daar moeten we voor terug naar Woolgoolga waar een aardige winkelstraat is en een shop met heerlijke hamburgers en chips. We gaan terug naar de camping, ze hebben er een mooi (te koud) zwembad en een heerlijk warm spa bath. Heerlijk om hartje winter buiten in te kunnen liggen. Het was zalig maar gaan morgen toch maar verder.

Woensdag 28 juni 2006.

Het is negen uur en we zijn klaar om te vertrekken, onze “buren”komen nog even gedag zeggen en emailadressen uitwisselen. Half tien rijden we van de camping richting Grafton. Onze volgende stop is een FPA park in Broken Head. Een leuke rit door hoofdzakelijk vlak gebied met veel suikerrietvelden. Met alleen een sanitaire stop zijn we rond 1 uur in Ballina en lunchen daar gezond bij meneer M. In verband met reclame kan ik die naam niet noemen. Het is nog maar 25 km en dan zijn wij op “Broken Head Holliday Park” een camping midden in een natuurgebied en maar 50 meter naar een mooi  strand met hoge golven voor de surfers. Ze hebben de afgelopen week veel regen gehad en er zijn daarom enkele plaatsen slecht te gebruiken vanwege de modder. De plaatsen staan haaks op het pad en zijn niet echt makkelijk om je caravan in te steken. We hebben toch een fijne plek met een betonplaat, lekker schoon. Er hangen borden dat er Brush Turkeys  (boskalkoenen), hagedissen en veel vogels op de camping zijn en gelieve die niet te voeren of bang te maken. En ook nog gratis wireless internet en dat is ook leuk ;-)

Donderdag 29 juni 2006.

Onze plaats is toch een beetje scheef en ik wil een paar blokken erbij halen om de wielen op te zetten, het is nu net een oud Hollands huis, daar vielen de deuren ook vanzelf dicht. We gaan naar Byron Bay een verzamelplaats voor backpackers en hippies. Dat is ook overal te zien, toeristisch met veel kleine winkeltjes en terrasjes waar je kan ontbijten en lunchen met muziek die de jeugd wel mooi zal vinden. Ik denk dat ik al te oud ben want ik denk telkens dat de plaat blijft hangen als het zelfde stukje voor de 30^e of 40^e keer voorbij komt. Wel heel leuk om te zien, jongeren in kleren die er soms niet uitzien, oude auto’s en camperbusjes, sommige volgepakt met  complete huishoudens. We halen blokken en boodschappen en lunchen als we terug zijn. Ik heb de caravan aan een kant op blokken gezet, dat scheelt een stuk. Het blijft bewolkt en ik ga met de auto richting de 7 mile beach. De weg begint net achter de camping en is onverhard, Er is een bord dat de volgende 5 km bochtig is met slecht wegdek. Halverwege is er een parkeerplaats waar je via een stijl smal pad met hier en daar stukken trap door de bossen naar de beach komt. Ik kan het niet laten, dus op mijn slippers ga ik naar beneden. Goed dat ik gestopt ben met roken, het is leuk om te doen maar ik sta op sommige plaatsen te hijgen als een (oud) postpaard. Terug in de auto wil ik toch naar het einde van deze weg en de 7 mile beach zien. Overal staan borden “No stopping” en “Reduce speed” op een boom hangt een bord met verticale tekst “Danger”, de weg is smal, gaat stijl omhoog en omlaag met compleet onoverzichtelijk bochten. Ik rij het grootste gedeelte in de eerste versnelling, er kan een tegenligger komen, maar het is een mooie rit en als ik eindelijk aan het einde het strand op loop, zie je links en rechts zover als je kan kijken NIETS, prachtig.

Vrijdag 30 juni 2006.

Will be continued

Klik hier voor de foto's voor dit deel

Index    Inleiding      Vergelijk

Update van deze pagina zaterdag 02 februari 2008