The Big Trip

Mei 1

Maandag 1 mei 2006.

Het regent , nu nog harder dan gisteren. Toen ik terug kwam van douchen zag ik dat wij een privé zwembad hadden in onze luifel. Dat was schrikken , alles stond krom. Ondanks dat wij hem schuin hebben staan was er in het midden water blijven staan. Gelukkig niets kapot maar voortaan bij dreiging dat het gaat regenen de luifel aan een kant iets lager houden, dan kan het niet meer gebeuren.We stellen de rit naar Tilba maar weer een dag uit. Het pakje is er nog niet dus we blijven nog een dag.Ik ga maar weer foto’s uitzoeken en meer dingen aan de site veranderen en dan is het opeens weer avond.

 Dinsdag 2 mei 2006.

Het is een stralende ochtend, de wolken zijn weg en de zon is heerlijk warm. Ineke maakt de boel weer schoon, regen maakt de boel wel nat maar niet erg schoon.Ik haal het pakje op dat is aangekomen en ga gelijk de email ophalen en de website uploaden, ik ben bijna klaar GEEN verbinding meer. Jeroen gebeld of hij even wil kijken, niet thuis. OK we gaan het al leren “No Worries Mate”. We nemen een snelle lunch en gaan maar op pad. Scenic tour nr. 6 naar Tilba. Het begin was als nr. 4 en dan richting Tilba.Mijn gevoel voor richting laat mij normaal gesproken niet in de steek maar halverwege bij een splitsing zit ik nu compleet verkeerd en moet (heel zachtjes) Ineke gelijk geven dat wij de andere kant op moeten. Ik dacht dat het boek met de kaart nog in de caravan lag, niet dus, gewoon op de grond achter de stoel. Dat zie je dus pas als je weer terug bent. Geen probleem, omdraaien en de andere (goede) kant op. In Tilba is het echt of de tijd heeft stil gestaan. Alles in de oude stijl, bewoond en in gebruik.( Jammer dat er moderne auto’s voor staan) Houtsnijwerk  ouderwetse snoepjes en een oude kaasfabriek waar wij natuurlijk uitgebreid proeven en ook kaas kopen. Aan de andere kant van de weg een  heerlijke warme bakker waar we koffie drinken. Er staat een bordje met “Lookout 100 mtr”. En nieuwsgierig als ik ben moet ik even gaan kijken. Ik moet een hek door een weiland in waar paarden staan en waar een steil pad omhoog gaat. Het moeten sterke paarden zijn want na de eerste meters voel ik mijn kuiten al en ondanks dat ik niet meer rook kom ik hijgend boven. Een mooi 360 graden uitzicht. Ze hebben hier een groot betonnen bassin gemaakt dat wordt volgepompt vanuit het dal met water om zo  de waterleidingen in Oud Tilba op druk te houden. We zitten toch weer op de goede weg dus we maken de rit af en kijken onze ogen uit bij zo’n prachtige natuur. Zo mooi kan een mens het toch nog steeds niet maken. Een mooie dag en ik ga voor het donker wordt nog even snel de auto wassen en alvast de klaar maken voor ons vertrek morgen. ’s Avonds Jeroen gebeld en het vermoeden was juist. Er is iets misgegaan met de website , de koppelingen kloppen niet en om het te herstellen moet ik eerste verbinding hebben. Ik hoop morgen.

Woensdag 3 mei 2006.

Ik heb zoveel mogelijk gered van de website en hoef niets te betalen voor het gebruik van het internet en van hun computer. We hebben nog geen camping gevonden in  Batemans Bay waar ze internet hebben, maar het is maar een ritje van 70 km en er zijn daar campings genoeg dus we hebben tijd genoeg om er een uit te zoeken. Het is een echt toeristen stadje, het zal hier in de piektijd wel erg druk zijn. We kiezen voor camping “Plesurelea Toerist Resort” het is een leuke naam en hij is goedkoop, dat helpt natuurlijk ook. Voor de deur aangekomen is het toch even schrikken en we besluiten toch maar terug te rijden en te kijken welke camping er beter uitziet. We gaan er een paar voorbij en zijn iets te laat met afslaan voor een camping die er op lijkt. Geen probleem even keren en terug naar “Batemans Bay Beach Resort” De eerste indruk is goed en we boeken twee nachten want we hebben geleerd. In een woord geweldig. Het blijkt te zijn gesloten en nadat het compleet was gerenoveerd in januari 2005 weer opnieuw heropend. Het is overal te zien, alles werkt en is goed bij gehouden ondanks dat het hoogseizoen net voorbij is. Een mooie receptie en vriendelijk en behulpzaam personeel en leiding en als verrassing GRATIS draadloos internet op alle site’s, Dat klinkt als muziek in mijn Hollandse oren. Ook op de powered site’s aan de paal voor het elektra een aansluiting voor de TV waar je bij de receptie een kabel voor kan halen. We doen boodschappen en ik ga proberen de website weer te repareren ik weet nog steeds niet hoe het kon gebeuren maar hij wekt nu gelukkig wel weer. Ik haal de email op en ga morgen verder.

Donderdag 4 mei 2006.

Het is ‘s nachts behoorlijk koud maar zo gauw de zon de caravan raakt en dat is al om 8 uur, is het ook gelijk al weer warm. Ik ga eerst na het ontbijt het nieuwe grondzeil uitleggen, gisteren waaide het te hard. Het ziet er netjes uit en het zal een hoop schelen met vuil inlopen. Ik heb geprobeerd een ftp verbinding te maken dat ging niet en een email met een attachment te versturen lukte ook al niet. We gaan de stad in om het abonnement van de telefoon te veranderen we kregen een rekening van $150,-- in plaats van de $40,-- waar we op gerekend hadden. We kopen een kabel voor de TV antenne, we wisten toen nog niet dat je die (gratis ) bij de receptie kon lenen, en terug op de camping maken we een strandwandeling, daar wordt een mens ook rustig en moe van en gaan dus heerlijk vroeg naar bed met het gevolg dat ik ’s nachts wakker ben. Geen probleem tijd genoeg om eindelijk de website eens goed te repareren..

Vrijdag 5 mei 2006.

Mijn humeur is na vannacht een stuk opgeknapt, want mijn idee is dat je beter geen website kan hebben dan een die niet of slecht werkt. Bij de receptie gevraagd over de verbinding met internet, hij blijkt te laag te zijn maar zonder problemen wordt mijn verbinding omhoog gezet zodat het uploaden van de website en het versturen van grote email geen enkel probleem meer is. Wat een heerlijke verbinding en omgeving, we boeken gelijk 4 nachten bij omdat het hier zo mooi is en omdat na 6 nachten de 7^e gratis is, dat help tenslotte ook. Ik maak de hengel klaar, het tuig naar Australisch model. Ik wil in de namiddag gaan vissen. Ineke neemt echt geen risico en haalt alvast vis uit onze vriezer voor vanavond. Een vooruitziende blik, want met al mijn goede voorbereiding en goede moed, heb ik, na een paar uur een stuk inktvis te hebben laten weken, de omgeving bekeken en van de rust heb zitten genieten, nog steeds geen schub gevangen. Door het kordate optreden van Ineke hebben wij toch vis gegeten aan het eind van een heerlijke dag..

Zaterdag 6 mei 2006.

Na een koude nacht is er meestal een mooie opkomende zon die ook gelijk lekker warm is. Na in Nederland altijd de zon te hebben zien ondergaan in de zee is het leuk om nu de zon vanuit zee te zien opkomen, al is het verschil op foto niet te zien. Ineke gaat naar de kapper en is tot na de middag onder de pannen en ik kan nu ze mijn internetverbinding op 24 uur hebben gezet, rustig surfen en mailen tot de middag. ’sMiddags even wezen kijken of hier aan het meer de mensen iets anders deden om te proberen vis te vangen dan ik, maar die waren tot mijn geruststelling ook een stukje vis aan het weken aan een lijntje, maar hadden daar, net als ik, ook veel plezier in. Zij vonden het ook niet gek om niets te vangen. De voorspellingen zijn harde wind en de schrik zit er na de laatste keer bij Ineke goed in. De luifel gaat naar binnen uit voorzorg en als we naar de weerberichten luisteren is het fris met buien langs de hele oostkust ook verder naar het noorden. Snel verder door rijden om de warmte op te zoeken heeft dus geen zin en deze camping is voorlopig ideaal genoeg om nog even te blijven.

Zondag 7 mei 2006.

Hier kloppen de weeberichten meestal wel . De zon komt op maar ook gelijk de wind, het zijn echte rukwinden en ik ben blij dat de luifel is ingeklapt. We leggen de tafel ondersteboven en de stoelen erop en we gaan via de kustroute naar Mogo. Een klein dorpje met een gedeelte Old Mogo. Een mijnwerkersstadje in de oude stijl uit +/- 1850. We nemen een rondleiding met nog een stel en krijgen dus alle aandacht. Het is in deze tijd maar moeilijk te begrijpen dat mensen op die manier hebben moeten werken en willen leven. De foto’s laten meer zien dan ik kan vertellen, maar aan het eind van de rondleiding gaan we natuurlijk met een goudpan goud zoeken. We hebben ook goud gevonden al was het niet genoeg om de lunch en de koffie te betalen. Maar het was wel een heel leuke dag.

 Maandag 8 mei 2006.

Het weer is helemaal om en de wind ook. Na de koffie gaan we naar het schelpen en opalen museum. Ik heb nooit geweten dat die stenen zo verschillend en zo mooi konden zijn. De eigenaar met een leuk Frans accent, is zelf prospector  geweest en heeft ook in de mijn gewerkt en kan heel boeiend vertellen over hoe opalen ontstaan en waar je op moet letten, zo leer ik weer iets bij en na het bekijken van de schelpen verzameling gaan we voor een Bush-rit langs de Clyde River. Het is eentonig om telkens zo’n rit te beschrijven omdat het om te lezen steeds hetzelfde lijkt. Maar na iedere bocht of steile klim is het weer een verrassing wat je te zien zal krijgen. Het rijden door gedeelten die compleet onder water staan is ook wel heel apart.

Dinsdag 9 mei 2006.

Een strak blauwe lucht en een stralende zon, het is alleen aan de bomen die wel hun bladeren verlezen te zien dat het bijna winter is. Ineke gaat de was doen en ik probeer zovel mogelijk profijt te halen uit onze voorlopig laatste dag gratis internet. Wanneer de volgende verbinding er is weten we niet maar morgen vertrekken we richting Kiama. Dus opruimen en alles klaarzetten voor het aankoppelen morgen en de rest inpakken omdat het na een koude nacht ’s morgens allemaal nat is.

Woensdag 10 mei 2006.  

Het is bewolkt en tijd om te vertrekken. Het is een prachtige camping en als we weer in de buurt zijn zullen we er zeker weer heen gaan. Een echte aanrader voor collega caravanners. Maar voor een Big Trip moet je regelmatig verder gaan anders heet het wonen in plaats van reizen en komt een trip nooit af. Het is 165 km naar Kiama, een heel mooie rit.  Het rijden langs deze wegen is op zich al leuk om te doen. De camping Kendalls Beach is gelegen aan een kleine baai met een mooi strandje. We komen aan om half twee en krijgen een mooie plek op een complete betonplaat net achter de douches en toiletten, hoeven we niet zover te lopen. Het aansluiten van de caravan aan het elektra en het water is een fluitje van een cent geworden en ik ga met de auto een rondje maken om de buurt te verkennen.  Kiama is met een treinverbinding naar Sydney een mooie plaats voor mensen die anderhalf uur in de trein willen zitten om te werken en buiten kunnen wonen. Het is een prachtige streek ook naar het binnenland en heeft samen met de plaatsen Gerroa, Gerringong en Jamberoo een eigen bevolking van 20.000 zielen en bij een bezoek van 1 miljoen toeristen per jaar kan het hier dus behoorlijk druk zijn. De huizen prijzen in Sydney rijzen de pan uit en de mensen gaan het verderop zoeken met als gevolg dat de prijzen hier ook omhoog schieten.

Donderdag 11 mei 2006.

De regen heeft ons achterhaald. Voor de plaatselijke bewoners een zegen en voor ons een rustdag, die we doorbrengen met eten lezen en luieren.

Vrijdag 12 mei 2006.

Het is droog, nog niet erg warm maar goed weer voor in de auto. We willen nog steeds een trapje hebben om aan de buitenkant overal beter bij te kunnen en vragen dus waar een Bunnings hardware store is. Dat is een uit de kluiten gewassen bouwmarkt waar je dus van alles kunt krijgen. Ze vertellen ons dat er bij Shoalhaven een grote is en Ineke dacht er een gezien te hebben net voorbij Nowra. Het was volgens die vrouw een ritje van een klein kwartier. Toen wij Nowra voorbij waren en nog geen Bunnings gezien maar wel al 60 km gereden hadden, zijn we maar gekeerd en hebben eerst  bij KFC een lunch genomen. Niets speciaals en ook in Nederland bekend maar wel lekker. Wij vragen aan een meisje van de bediening naar een Bunnings die in de buurt zou moeten zijn. Die is er dus niet, wel een op een groot complex met een shopping centre in Shellhaven ongeveer 10 minuten voorbij Kiama. Een kleine spraakverwarring en een vergissing van ongeveer 100 km. We rijden weer terug en stoppen onderweg in Berry. Een echt Engels getint plaatsje, bekent om de vele Engelse bomen, geplant door de eerste kolonisten in de jaren 1800, en nu veel bezocht als weekend uitje door Sydneyers, opzoek naar antiek en koopjes? Ik hou mijn hart vast voor de prijzen in Sydney want ik vind de prijzen hier ook hoog genoeg. We vinden gelukkig wel een trapje, dus in zover was ons ritje geslaagd. Bij Kiama rijden we toch door we willen die Bunnings nu toch zien en als eigenlijk denken dat we weer verkeerd gereden zijn zien we na een paar grote nieuwe wijken eindelijk die grote rotonde met al de bedrijven er omheen. Genoeg om een paar dagen rond te hangen. Wij halen shade cloth bij Bunnings om de voor en zijkant van de luifel af te kunnen schermen van de zon en kijken even in het shopping centre. Om in te verdwalen en na een koffie gaan we toch maar weer terug want de dag is weer om en met de weekenddrukte en in het donker is het toch lastig rijden als je de weg niet goed weet.

Zaterdag 13 mei 2006.

Het is een koude nacht geweest dus het gaat weer een mooie dag worden. Ik ga naar de bibliotheek, daar kan je met hun computers op het internet en je hoeft alleen te betalen als je ook je email wil ophalen. Het is zoals ze het zelf noemen “one of the most comprehensive Genealogical Centres in Australia” Het is hun taak om een ieder aan te moedigen en te adviseren die geïnteresseerd is in familie onderzoek en te helpen om toegang te krijgen in de wereldwijde databases en de vele informatie, 1837 – 1992, die aanwezig is in de historische index van  St. Catherine. Erg mooi dus maar als je het verkeerde wachtwoord bij je hebt kan je niet bij je email dus volgende keer weer beter. Gewoon relax in de zon zitten lezen. Ik mag wel uitkijken dat niets doen niet gaat wennen.

Zondag 14 mei 2006.

Het is moederdag en aangezien we geen visite verwachten gaan we na het ontbijt een trip maken naar Jamberoo en Saddleback Mountain. De camping is aan de kust in een mooi dal dus om naar het achterland te gaan moeten we omoog. Het is of er geen eind komt aan de klim en het uitzicht wordt na iedere bocht mooier. Het laatste stukje naar de Lookout is verboden voor bussen en caravans. Dat is goed te merken, we rijden in de 1^e versnelling het laatste stukje omhoog. Er is aan alles gedacht, mooie picknick plaatsen en keurig gemaaid gras op een hoogte om duizelig te worden. Na het bewonderen van het uitzicht  volgen we de route naar Jamberoo. Een leuk klein plaatsje met toch nog 970 inwoners maar duidelijk ook in trek bij de mensen uit Sydney. De prijzen van de huizen en de grond die te koop staan zijn bijna hoger dan in Melbourne. De Jamberoo-Pub, waar al een paar km. Van te voren reclame voor wordt gemaakt, is behoorlijk vol. Achter het restaurant is nog een terras waar een band staat te spelen en dat ook helemaal vol zit. Het is moederdag dus pa kookt ook niet maar we gaan uit eten. Dat dachten ze hier dus ook allemaal. Bestellen doe je aan de bar en terwijl wij rustig in de rij staan te wachten wordt nr. 50 opgeroepen om zijn bestelling af te halen. Wij zijn aan de beurt en nadat wij  onze bestelling hebben op gegeven krijgen wij nummer 82, da’s effe schrikken. Zit je vlak bij huis, ga je rustig aan de bar zitten met een toffe neut en wacht rustig af tot de prak klaar is, maar met een puntenrijbewijs en nog een hele rit door de bergen voor de boeg, doe ik 5 kwartier met 1 glas bier, ik zeg je dan is het meer nippen dan drinken. Het eten was het wachten waard en ook de prijs was heerlijk. Al met al gaat zo’n dag wel vlug voorbij en om nog voor het donker thuis te zijn korten wij de rit maar een stuk in, ook omdat de tocht naar  de watervallen na 3 uur niet meer gemaakt kan worden.

Maandag 15 mei 2006.

De weekenders zijn weer naar huis dus heerlijk rustig op de camping en het weer is gisterenavond compleet omgeslagen. Er is vannacht veel regen gevallen en de wind is gedraaid. Om 9.30 uur is het hoog water en het zou dus goed moeten zijn voor een bezoek aan het beroemde Blowhole. Het is een prachtig gezicht als het water omhoog spuit  door het gat in de rotsen. Het is al voor het eerst beschreven in 1797 en het is knap dat het al zolang iedere twaalf uur met zo’n geweld te keer gaat. Boodschappen doen en een bezoek aan het mooie oude pand van de Westpacbank en naar de Bib voor de mail en de dag is weer om.

Dinsdag 16 mei 2006.

Klik hier voor de foto's voor dit deel

Index    Inleiding      Vergelijk

Update van deze pagina zaterdag 02 februari 2008