The Big Trip

Augustus 1

Vrijdag 1 augustus 2008

Het is onze laatste dag in Wyndham, alles opruimen en klaar maken voor morgen. Ik ga nog even langs het museum aan de haven. Het gebouwtje is in drie etappes gebouwd, de start in 1954 en het duurde 15 jaar voor het af was. Het is eerst gebruikt als tijdelijk politiebureau en daarna tot 1970 als gerechtsgebouw. Toen heeft het lang leeg gestaan en is daarna geopend als museum. Er is veel informatie uit het verleden, foto’s, boeken en materiaal. Zeker het abattoir komt ruim in beeld. Schoenen werden pas verplicht toen het abattoir door een privé bedrijf was overgenomen. Tot die tijd stonden de mensen op blote voeten en lieten ze constant water over de vloer lopen. Leuk om een uur rond te kijken en in de verschillende boeken te lezen hoe het allemaal ging. Op de terugweg ben ik nog even langs het Afghan Cemetery gegaan. De graven zijn extra groot omdat als een drijver was overleden, zijn leidercamel met hem werd begraven. Het kerkhof heeft veel geleden maar de restanten worden zo goed mogelijk bewaard.

Zaterdag 2 augustus 2008

We willen vandaag naar Warnum (Turkey Creek), het is het enige caravanpark bij een Roadhouse van waar je zelf naar de Bungle Bungle kan en je caravan kan laten staan. Het is half acht en we maken een snelle stop bij de bakker voor de broodnodige variatie. De eerste 56 km zijn bekent omdat we eerst terug moeten naar Hwy 1. Kwart over acht wordt het uitzicht weer nieuw. De gebruikelijke waarschuwingen voor lange Road-Trains en vee dat over de weg loopt. Het uitzicht over de bergen is prachtig met het vroege zonlicht. De weg is nog niet lang geleden vernieuwd en makkelijk en vlak om over te rijden. Om negen uur zijn we bij Doon Doon Roadhouse en alles ziet er prachtig uit. Het blijkt pas zes jaar open te zijn en dat is te zien. Gratis koffie voor de chauffeur en een mooie shop waar veel te koop is. We gaan snel weer verder want bij Warnum kan je niet boeken, wie het eerst komt het eerst maalt. Het zal weer moeilijk worden om een keus te maken uit de vele mooie foto’s die we onderweg maken. Om half elf zijn we bij het caravanpark, het is al behoorlijk druk en Ineke gaat snel naar binnen om te boeken. Niets te vroeg, we hebben de laatste poweredsite, wie nu nog komt moet unpowered staan of langs de weg. We staan als het ware midden op en het pad gaat om ons heen. We gebruiken de rest van de dag om onze trip van morgen voor te bereiden.

Zondag 3 augustus 2008

Ik heb in de shop een mooie kaart gekocht waar alles goed op staat aangegeven. We gaan vroeg weg, de eerste 55 km gaan over de Hwy waar het werk aan de weg, ondanks dat het zondag is, alweer in volle gang is. Om half acht zijn we bij de afslag naar het park. Het volgende stuk van 53 km gaat over Mabel Downs, een catle station. Deze weg mag alleen gebruikt worden door 4 wdr, gewone auto’s en caravans zijn verboden. Je moet rekening houden met een reistijd van twee tot twee en een half uur tot aan de ingang van het park waar je moet betalen. We begrijpen al snel waarom, de auto (en wij) kreunen door het schudden en bonken. We kunnen niet verder dan in de 2^e versnelling om niet uit de auto te worden gegooid. We moeten vier keer door het water dat tot aan de deuren komt. We doen dit gedeelte in twee uur en bij de ingang betalen we $5,-- entree (half geld voor seniors). We besluiten eerst naar de Cathedral Gorge te gaan. Een rit over 26 km over dirtroad van zeker een uur. Er staan borden dat je in het hele park niet harder mag dan 50 km. De weg is iets beter en we kunnen soms zelfs in de 3^e versnelling en dat niemand harder mag dan 50 scheelt wel in het stofhappen. Het uitzicht is echt overweldigend, onbegrijpelijk hoe de natuur het zelf heeft kunnen maken. Het park was lang bekent bij de Aboriginals en bij de plaatselijke bewoners. Het was een filmploeg die midden jaren 1980 over het gebied vloog en de beelden openbaarden. Het park is nu op de wereld erfgoedlijst geplaatst en uitgegroeid tot een veel bezochte toeristische attractie.  Het lijkt ook echt op enorme bijenkorven als je er zo dicht bij bent. Als je hier overheen gaat in een helikopter, krijg je waarschijnlijk wel een mooi overzicht, maar het heeft iets speciaals als je er naast staat en ze aan kan raken. We komen bij de parkeerplaats en zullen de rest moeten lopen, 3 km in 36 graden. Ook nu zal het moeilijk zijn om een keuze te maken uit de vele prachtige foto’s. We lopen door het ravijn en het is goed te zien hoe het water en de wind het ravijn in die miljoenen jaren gemaakt hebben. Met het zonlicht is het net of de bijenkorven van binnenuit verlicht worden. We komen bij de Cathedral, de rots is hier van onderen uitgehold en heeft een geweldige akoestiek. Het is hier heerlijk koel en het water, dat hier in een grote poel is achtergebleven, is prachtig helder. Het is één uur als we afgepeigerd terug bij de parkeerplaats zijn. Ik heb nog een paar foto’s gemaakt van Piccaninny Creek, het is mooi om te zien hoe het water een ruig patroon in het zandsteen heeft gemaakt. De echte wandelaars kunnen de rivier volgen in een 2 tot 7 dagen durende tocht tot aan een Lookout, maar dat is voor ons niet weggelegd. Terug bij het parkeerterrein maak een nog een foto van Ineke die onder het afdak met een vuurrood hoofd zit uit te blazen. Deze foto valt onder censuur en mag voortaan alleen in besloten huiselijke kring getoond worden. We hebben genoeg gewandeld en gehotst, en omdat de terugrit ook nog ruim  drie en een half uur gaat duren, besluiten we maar om aan de terugreis te beginnen. Gelukkig maar, want de terugweg gaat in westelijke richting en dan kijk je om vier uur recht in de laagstaande scherpe zon. Om vijf uur zijn we weer bij de caravan, een rit van in totaal tien uur, maar wat een geweldige ervaring.

Maandag 4 augustus 2008

We gaan vandaag naar Halls Creek, een korte rit van 160 km en, omdat we niet kunnen boeken maar vroeg moeten komen, gaan we om kwart voor acht rijden. Geen koffie en geen brood maar een beetje cordial en een koekje is alles wat  ik krijg L. Ik heb ’s morgens nog een paar foto’s gemaakt van Turkey Creek en toen wou de camera niet zoomen. Als we weg rijden heeft Ineke hetzelfde probleem en we vrezen dat deze camera ook de geest gaat geven. Het is nog steeds een mooie omgeving waar we doorrijden maar daar hebben we al foto’s genoeg van. Om tien uur rijden we Halls Creek binnen en op zoek naar het caravanpark kijken we gelijk even hoeveel de diesel hier kost. $2.04 dit klinkt een stuk beter dan de $2.40 bij Turkey Creek. Het Halls Creek Caravanpark is eigenlijk een grote zandbak met een paar bomen. We zijn vroeg en hebben een schaduwplek vlak bij de amenities. We staan opgesteld en kijken eerst eens naar de camera. Het blijkt dat als de batterijen er uit zijn geweest, het geheugen leeg is en de datum en tijd opnieuw erin gezet moeten worden. Volgens het boekje zit er een kleine batterij in die het geheugen zou moeten vasthouden, er staat alleen niet hoe en waar je die kan vervangen. Het is wel veilig nu we het weten dat als hij niet zoomt we eerst de datum erin moeten zetten omdat hij anders ook geen goede tijd achter de foto’s zet. In Turkey Creek moest ik de startkabels gebruiken om de accu’s door te verbinden omdat de auto niet wilde starten. Hij start nu weer normaal en gaan we eerst maar boodschappen doen en het plaatsje bekijken. Veel prikkeldraad, stalen rolluiken en stalen hekken voor de ramen en deuren. Lege bierblikjes en lege dozen waar het bier in heeft gezeten is overal langs de kant van de weg neergegooid en heel veel herrie van scheldende en schreeuwende Aboriginals. Niet echt een plaats om trots op te zijn.

Dinsdag 5 augustus 2008

Startproblemen, de kabels er maar weer op en ik rij gelijk naar de Toyota garage. Halls Creek is een klein plaatsje maar er is wel een Toyota dealer, in de stad zou je met zo,n dealer niet blij zijn maar hier wel. Ze hebben het druk maar als ik het probleem uitleg kan ik een afspraak maken voor vanmiddag twee uur.  Terug  op het park besluiten we eerst maar de buurt te gaan verkennen. Als de auto even gelopen heeft zijn er geen problemen. We gaan eerst naar de Chinese muur, een richel kwarts die niet wegspoelt omdat het te hard is en als een witte muur boven het oppervlak uitsteekt. Het is leuk om te zien en we rijden door naar Old Halls Creek. Toen de watervoorziening stopte besloot men de hele stad 15 km te verplaatsen naar de huidige locatie.  De overblijfselen zijn te zien, althans wat er nog van over is. Er is een caravanpark bij gemaakt “The Lodge” het is best aardig om te zien  maar er staat niemand. De 15 km dirtroad nodigt ook niet erg uit om er met je caravan heen te gaan. Het is misschien daarom dat het te koop staat. Op de terugweg rijden we nog langs Caroline Pool, dat is ook een spot waar je moet zijn als het geregend heeft. Het is nu een zandpad met een parkeerplaats en een BBQ. We zijn op tijd terug voor de lunch en ik ga daarna naar de Toyota. Ze rijden de auto de garage (schuur) binnen en ik moet buiten wachten. Ik ben nooit blij als er aan de auto gewerkt wordt zonder dat ik het kan zien. Ik heb wel gezegd dat ik eerst een prijs wil weten voordat er iets in gezet of uit gehaald mag worden. Na vijf kwartier mag ik de auto weer meenemen, ze kunnen niets vinden maar willen wel een schakelaar aan de massakabel zetten. Dat wil ik niet dus neem ik de auto weer mee, ik hoefde niets te betalen en dat vond ik wel heel erg netjes en had ik zeker niet verwacht. Het probleem is nog steeds niet opgelost en terug op het park ga ik zelf maar zoeken tot het donker wordt met hetzelfde resultaat. L.

Woensdag 6 augustus 2008

Ineke is niet in orde en de auto ook niet dus besluiten we te blijven tot die problemen over zijn. Ik probeer alles door  te meten om de fout in het elektrische gedeelte te vinden. Ineke heeft een wandelkaart naar de amenities, dat pad was zover uitgesleten dat we het eerst hebben moeten aanvullen voor we mochten vertrekken. Zoeken, koffie drinken en af en toe aan de website werken en de dag is om.

Donderdag 7 augustus 2008

Iedere keer als ik weer de nijging krijg om een bijl te pakken en zo het probleem met de auto op te lossen, stop ik even en werk ik aan de website. Zo probeer ik twee problemen gelijk op te lossen en dat lukt. De website is af en als ik de kabel van het voorgloeien los maak blijft de accu in orde, maar Ineke heeft haar probleem helaas nog niet onder de knie.

Vrijdag 8 augustus 2008

Ik ga bij het informatiecentrum de website uploaden en ga bij de Toyota langs om te vragen of zij het voorgloeien door kunnen meten. Het is vandaag druk en ze zitten vol en morgen ook. Misschien dinsdag, nou daar zullen we maar niet op wachten. Ik laat de kabel los en isoleer het zodat we zeker geen sluiting krijgen. Het is hier zo warm dat we het gloeien niet nodig hebben. ’s Avonds kijken we naar de opening van de Olympische spelen want de TV ontvangst in de caravan is op dit park geweldig.

Zaterdag 9 augustus 2008

Ineke is weer aardig opgeknapt dus laten we een Road-Train komen om het pad naar de amenities weer dicht te gooien dat ze heeft uitgesleten. We doen boodschappen en maken alles klaar om morgen te vertrekken. Het was niet echt een fijne plaats om een paar dagen extra te blijven staan, maar soms heb je geen keus,

Zondag 10 augustus 2008

We hebben gebeld naar Fitzroy Crossing om te boeken maar dat is niet mogelijk. Als je een plaats wil hebben moet je gewoon vroeg komen. We vertrekken dus om kwart over zeven voor de 280 km naar Fitzroy Crossing. Hele vlakke stukken weg, een paar wegwerkers (werken gewoon op zondag) en koeien op de weg af en toe afgewisseld met een dooie kangaroe. Een eenzame rots die soms het uitzicht opfleurt en dan weer zwarte rotsen in plaats van rode. Om elf uur rijden we bij Fitzroy River Lodge binnen en een poweredsite is geen probleem. We hebben een mooie plaats, je mag zelf een plaats zoeken en het is na Halls Creek zo,n verademing dat we gelijk een tweede nacht bij boeken. Om half vier gaan we even kijken voor de boodschappen en rijden door Fitzroy Crossing. De stad is drooggelegd, er is geen Liquor store en dat maakt dat je nergens lege bierblikjes of lege bierdozen ziet liggen en hoor je ook geen schreeuwende Aboriginals. Aan het winkelcentrum kan je nog wel zien dat deze plaats slechte tijden heeft meegemaakt. De prijs van de diesel valt hier mee maar dat wordt weer gecompenseerd door de hoge prijzen in de supermarkt. Er is ook een caravanpark maar wij zijn blij dat we daar niet staan en gaan gauw terug naar onze caravan. In het restaurant is een buffet met Sunday Roast en we gaan samen gezellig in het restaurant eten. Ineke is weer helemaal beter en dit park is na Halls Creek een hele verademing. Alleen voor het volgen van de Olympische spelen moet ik naar de camp kitchen omdat we in de caravan een hele slechte ontvangst hebben.

Maandag 11 augustus 2008

Je mag hier je auto en caravan wassen en dat was hard nodig. Om half één zien wij er niet uit, onder de bagger, maar onze Road-Train staat weer helemaal te glimmen. Ik ga na het eten lekker een uurtje liggen en daarna houden we happy hour samen in de caravan. Het is al donker en Ineke staat voor het raam om aan het eten te beginnen. Staat ineens Anneke naar binnen te kijken en te zwaaien. Wim en Anneke zijn ook op dit park aangekomen en toevallig zagen ze Ineke voor het raam staan. Zo werd het Happy Hour weer iets langer en ze beloven na het eten nog even langs te komen. Om half tien zijn ze terug en we bekijken de foto’s van de Bungle Bungle op onze computer, omdat zij die rit niet hebben kunnen maken. Ze vertellen ook dat zij een tocht door Geikie Gorge hebben gemaakt en dat wij die zeker niet moeten overslaan. Voor de zekerheid maken we om kwart over twaalf nog een foto zodat we kunnen zien hou laat het alweer is en liggen wij om kwart voor één op bed.

Dinsdag 12 augustus 2008

We blijven dus nog maar een dag en gaan om 10 uur naar het office van Geikie Gorge voor een boottrip. We komen bij het office, een gazebo en de waardevolle spullen staan in een aanhanger. Het is niet vreemd als je hoort dat in het regenseizoen de Fitzroy river op sommige plaatsen 250 km breed wordt en in de gazebo kan je dan de verschillende markeringen zien hoe hoog het water hier kan komen. In 2002 kwam het water zelfs tot boven het dak. We gaan met een hele groep in een open boot. De schipper kan leuk en interessant vertellen. We hadden gehoord dat er mensen waren die Geikie Gorge mooier vonden dan Katherine Gorge. Ik denk niet dat je dat kan zeggen, wij hebben ze allebei gedaan en je kan het niet vergelijken omdat ze totaal verschillend zijn. Het water dat in het regenseizoen door de Fitzroy river raast, laat zijn sporen achter op de zachte rotsen. Op de rotsen is het gedeelte tot waar het water komt wit en in de bochten is de witte rand hoger  omdat het water met kracht door de bochten gaat en prachtige patronen op de roten achterlaat. De Fitzroy river is ook een plaats voor veel soorten vis en heel veel zoetwater krokodillen. Onderweg zien wij er veel die in de zon liggen op te warmen. Onder de uitgesleten rotsen maken heel kleine vogeltjes (ik ben de naam vergeten) hun nestjes van klei dat ze aan de oever halen en tegen het plafond maken. Er is een telling gedaan en die kleine beestjes moeten 14000 keer heen en weer vliegen om het nestje te maken dat met het volgende regenseizoen  weer wordt weggespoeld. De hele trip duurt een uur maar was prachtig om te maken. Terug op het caravanpark begrijpen we nu ook waarom alles op heuvels is gebouwd, als de regentijd begint staat alles gewoon blank.

Woensdag 13 augustus 2008

We gaan om half acht weg, het is naar Broome 400 km dus willen we een stop maken bij Willare Roadhouse om vandaar ’s morgens vroeg in Broome aan te komen. Ik geniet nog steeds van het steeds wisselende uitzicht, hele vlakke stukken met soms een eenzame berg en dan weer hele rotspartijen. We zijn lekker opgeschoten en om half elf zijn we al bij Willare Roadhouse. We nemen een bakkie en een boterham en besluiten om de laatste 180 km naar Broome maar gelijk door te rijden. We komen veel caravans tegen die aan de voorkant helemaal rood zijn. We begrijpen waarom als we bij een wegwerk komen waar aan gewerkt wordt en waar nog geen asfalt ligt. We houden ons keurig aan de aangegeven snelheid (60) dus bij ons valt de schade wel mee. De mensen die achter de waterwagen aanrijden hebben pech en hun caravan zit helemaal vol met rode modder. Om kwart voor één staan we bij de toeristinformatie in Broome. Alle caravanparken zijn vol en we krijgen een kaart waar de PCYC op staat aangegeven. Het is een sportcomplex dat is ingericht als caravanpark overflow. De plaatsen kosten $25,-- per nacht, powered en non powered, dat maakt hier geen verschil. Als je power hebt mag je geen elektrische waterketel gebruiken en geen airco. Bij de verlichtingspalen die normaal het grote speelveld verlicht zijn blokken met acht contactdozen gehangen en voor een poweredsite moet je veel verlengkabel hebben. De powered sites zijn allemaal bezet dus gaan we op een vrije plaats staan en moeten het dus maar doen met ons eigen tankwater en accu. We gaan als we opgesteld zijn even rond kijken of we tocht een plaatsje kunnen bespreken op één van de caravanparken. We hebben geluk en we kunnen voor vrijdag een plaats krijgen op Tarangau Caravanpark en dan moeten we zaterdag de caravan verplaatsen naar een andere plaats waar we dan kunnen blijven  staan tot dinsdag. Het caravanpark ligt net achter Cable Beach en we gaan maar gelijk een kijkje nemen op het beroemde strand. Het is een prachtig wit strand van 22 km lang waar je met je auto op mag rijden en naakt mag zonnen. Het strand loopt langzaam af en maakt dat als je met hoog water komt je een heel eind moet lopen naar het water als het eb is. Je moet vervoer hebben als je het hele strand wil benutten maar het uitzicht wordt er niet mooier op met al de 4 wdr op het strand.

Donderdag 14 augustus 2008

Broome is in 1880 gesticht als parelvissers plaats maar dat is nu naar een tweede plaats gegaan achter het toerisme wat aan alle prijzen te merken is, het is een echte toeristenfabriek geworden. Je mist hier de landelijke hartelijkheid waar we een beetje aan gewend waren geraakt. We hebben kennis gemaakt met onze buren. Graig en Pat. Een gezellig stel en ik vertel dat er nog een stopcontact aan de paal over is maar dat ik dan minstens 50 mtr kabel moet hebben en dat hebben wij niet. Volgens Graig zijn er ook die een tweeweg stekker gebruiken, ik heb er wel één maar als hij het niet erg vind kan ik ook ons verlengsnoer bij hun aan de caravan insteken. Geen probleem en zo hebben we toch stroom en omdat de prijzen allemaal hetzelfde zijn hoeven wij ons ook niet schuldig te voelen.

Vrijdag 15 augustus 2008

We gaan verkassen naar het Tarangau caravanpark, het is maar tien minuten rijden dus echt haasten hoeven we ons niet. We komen om tien uur aan bij het park en staan even later weer opgesteld. Ineke gaat boodschappen doen en ik ga bij de Toyota langs om te kijken of ze de voorgloei timer kunnen doormeten. De caravanparken zijn vol en de garages ook en Ik kan pas voor volgende week woensdag een afspraak maken, maar dan zijn we alweer weg. Het is voorlopig geen enkel probleem, dus ik denk dat ik het maar laat zitten tot we thuis zijn. Ik pik Ineke op de terugweg op bij het winkelcentrum en terug bij de caravan ga ik maar weer eens aan onze website werken.

Will be continued

Klik hier voor de foto's van Augustus deel 1

Index    Inleiding      Vergelijk

Update van deze pagina Wednesday 03 September 2008