The Big Trip

Juli 1

Dinsdag 1 juli 2008

We gaan vandaag op bezoek bij Harry en Marja, ze staan met hun fifthwheeler op het Big 4 caravanpark. Wij hebben nog een Big 4 boekje en van de twee parken in Cairns is er maar één waar grote caravans en campers kunnen staan. Het is slechts 12 km rijden en dan blijkt dat ze toch in het andere park staan. In het nieuwe boekje staat wel dat ze grote campers kunnen hebben. Iets later dan geplant komen wij bij hun aan en drinken koffie en wisselen ervaringen uit. Een gezellige ochtend en om half één rijden wij terug naar ons huis en na de lunch ga ik hard aan het werk om de update van de website af te maken. Het lijkt op werken, maar wel leuk om te doen.

Woensdag 2 juli 2008

Ik heb de update afgekregen en ga naar de city om alles op het net te zetten. Het was een fijne verbinding en na anderhalf uur ga ik op de weg terug de auto tanken. Dit is een steeds minder leuk werkje nu de prijzen bijna dagelijks verhoogd worden. Na de lunch gaat Ineke shoppen en ik ga de caravan en de auto wassen. Dat kost ons de rest van de middag, maar de kasten zijn weer vol en onze Road-Train staat weer glimmend klaar voor ons vertrek van morgen.

Donderdag 3 juli 2008

We vertrekken om kwart over negen voor onze rit via Hwy 1 langs Kuranda en Mareeba naar Mt Surprise. Als we de afslag nemen naar de Kennedy Hwy staan er borden dat er aan de weg gewerkt wordt. Het gaat al snel steil omhoog met veel scherpe bochten. Het heeft op Ineke een beter effect dan een kuur van Sonja Bakker en Jenny Craig samen. Het is maar 64 km naar Mareeba maar wel hard werken voor onze truck. We gaan nu verder naar Atherton en daar over de Tabellands. We zitten nu op 1000 mtr. hoogte en het is helemaal vlak, prachtig om te zien. We krijgen weer een paar bochtige stukken tot Ravenshoe. Maar wat omhoog gaat moet ook weer omlaag. Naar Mareeba hebben we hele stukken in de tweede versnelling gereden en nu omlaag moeten we ook weer terugschakelen om niet te veel te hoeven remmen. Na Ravenshoe krijgen wij ook nog stukken weg met alleen asfalt in het midden en borden die waarschuwen dat je aan de kant moet als er een echte Road–Train aankomt. Er zijn al enkele stukken waar twee banen asfalt ligt maar het overgrote deel moeten we met twee wielen de kant in als we een tegenligger tegenkomen. Om helemaal van de weg af te gaan is het op vele stukken gewoon te smal. We hebben de UHF radio aan om te horen of er Road-Trains aankomen en we proberen 90 km per uur te blijven rijden zodat we minder last hebben van achteropkomende trucks. Gewone auto’s en caravans die nog harder rijden laten we op stukken waar dat mogelijk is voorbij gaan. Het is half twee en de temperatuur loopt aardig op dus doen wij de ramen dicht en de airco aan. Hij doet het niet, dat is even schrikken, dus doen wij de ramen maar weer snel open. Op een iets breder stuk zet ik hem aan de kant en ga eerst even kijken wat er mis is, want tot Mt. Surprise is nog zeker anderhalf uur. De V-snaar is gebroken, dus gereedschap voor de dag en de reserve riem en een half uurtje en een bakkie koffie later rijden we weer gekoeld verder. Om half vier rijden we het caravanpark in Mt. Surprise op.

Vrijdag 4 Juli 2008

Het was aan de voorkant niet te zien maar eenmaal op het park gereden was het heerlijk. Veel bomen en lekker rustig. We hebben gisteren geboekt voor een twee uur durende trip naar de lava tubes van Undara. De excursie is van tien tot twaalf en we moeten er om half tien zijn. Het is maar 65 km en dat doen we zonder caravan, een makkie dus. We betalen de rest aan de kassa en kijken wat rond. Het resort is leuk opgezet en druk bezet. Je moet echt van tevoren boeken om hier te kunnen staan met je camper of caravan. De cabins, restaurant en het office zijn ondergebracht in oude treinwagons en alles samen is het leuk om te zien. De kaartjes worden ingenomen en de ploeg verdeeld over twee kleine bussen. Onze chauffeur en gids is Mac en hij is een leuke verteller. We krijgen uitleg over het ontstaan van de lavatubes en dat Australië vroeger voor 80% rainforest was. Er zijn in deze provincie 169 vulkanen en de Undara is maar 20 mtr hoog en heeft 10 jaar lang lava uitgestoten. De hete lava liep als een rivier door het landschap, en toen de bovenkant van de lava afkoelde vormde dat een dikke rotslaag waaronder de hete lava bleef stromen. Aan het eind van de eruptie stroomt de lava verder uit dan blijft er een 100 km lange tunnel over. Het dak van de tunnel is op verschillende plaatsen ingestort en zodoende bereikbaar geworden. Vanaf het moment dat wij deze dingen vanuit de lucht kunnen bekijken is ook het verband onderling te zien en bleek deze lavatube 100 km lang te zijn. Het is heel interessant en we leren weer verschillende dingen bij. Onder andere dat als je borden tegenkomt van “8 mile Creek” of “3 mile Creek” dat het dan niet de lengte van de Creek aangeeft maar altijd de afstand naar of vanaf iets. Een vroege vorm van ANWB borden dus. Mooi en leerzaam maar voor ons was de korte tour van twee uur wel genoeg. Terug op het park horen wij dat er in Croydon ook een mooi caravanpark is dat ook heel goedkoop is, daar gaan wij dan maar heen in plaats van naar Georgetown.

Zaterdag 5 Juli 2008

Het is een rit van 100 km raar Georgetown en daarna 150 km naar Croydon. Een rustige rit, het is nog steeds schoolvakantie en we hoeven niet vaak de kant in voor tegenliggers. Gelukkig maar want het grootste deel van de weg is met één baantje asfalt in het midden en gravel aan de kanten. Op zich geen probleem alleen als je een heveltje of een bocht in de weg tegenkomt is het opletten of er niemand tegemoetkomt. Je kan elkaar pas op het laatste moment zien. Het uitzicht is wel geweldig met af en toe een dooie koe of kangaroe als extraatje. Om tien uur zijn wij in Georgetown, we maken een sanitairestop en praten nog even met John en Edwina die wij in Mt Surprise hebben ontmoet en die eerst naar de Gorge ( een smal ravijn) gaan. Om kwart over één zijn wij in Croydon en kunnen zelf een plaats uitzoeken op het caravanpark. Croydon was in de tijd van de goudkoorts bevolkt met meer dan 8500 mensen, nu wonen er nog maar 300 en gaan er 32 kinderen naar de plaatselijke school. Er is en wordt veel gedaan om het stadje aantrekkelijk te maken voor de toeristen. Veel gerestaureerde gebouwen en een prachtig meer waar goed gevist kan worden en dat voor de totale watervoorziening zorgt. Een nieuw maar in oude stijl station voor een nostalgische rit met de oude Gulflander, een oud treintje dat iedere woensdag uit Normanton aankomt en op donderdag weer teruggaat. En niet te vergeten een mooi caravanpark waar je $20,-- per nacht betaald of slechts $80,-- voor de hele week met gratis gebruik van de wasmachines. Voor die prijs blijven wij natuurlijk een hele week.

Zondag 6 Juli 2008

In een klein plaatsje als Croydon ben je snel klaar met rond kijken. We rijden naar het meer en komen langs een Lookout waar je de omgeving mooi kan overzien. Als we bij het meer aankomen, valt het op dat er veel voorzieningen zijn. Een afgezet stuk water met een ponton om veilig te zwemmen en een prachtig grasveld met een kleine speeltuin voor de kinderen. Er zijn toiletten en douches en toen Ineke haar handen ging wassen zat er zelfs een kikkertje onder het stukje zeep, volgens mij was dat niet door de counsel gedaan maar was hij of zij daar zelf onder gekropen. Er zijn gratis gas BBQ en alles ziet er netjes, schoon en goed onderhouden uit. Het is een geweldige plek om te vissen en te luieren. Terug op het park ga ik op pad om aas te halen en daarna neem ik een verfrissende duik in het zwembad. Het is tenslotte winter en het bad is niet verwarmd en het duurde toch wel even voor ik het hartritme weer in orde had maar daarna was het toch wel lekker.

Maandag 7 Juli 2008

Vroeg op en na een boterham en een bakkie ben ik om kwart over zes aan het meer om te vissen. Het begint net licht te worden, geweldig als je zo rustig zonder enig ander geluid dan de vogels aan de waterkant zit. Het was een heerlijke ochtend vissen voeren, allemaal kleintjes die het aas vakkundig van de haak halen zonder te blijven hangen.

Dinsdag 8 Juli 2008

Je gaat wennen aan het niets doen. Ik ga vandaag weer proberen om vis te vangen, maar ik ga nu in de namiddag en dan tot het donker wordt. Overdag wat foto’s gemaakt en de caravan en de auto een wasbeurt gegeven. Het middagvissen maakte geen verschil, het aas weg een geen vis. Ik ga er bijna aan wennen om aan het water te zitten en niets te vangen.

Woensdag 9 Juli 2008

Ik heb foto’s gemaakt in de verschillende gebouwen. Het is leuk gedaan met oude foto’s en boeken om te laten zien hoe het er hier vroeger aan toe ging. Van een vrouw die aan het schoonmaken is hoor ik dat je hier beter met levend aas kunt vissen om de grotere vissen te vangen. Vol goede moed ga ik het dus nog maar een keer proberen. Een heel licht lijntje met het kleinste haakje en ik heb binnen vijf minuten een mooi aasvisje. De grote hengel ingegooid en nog een reserve visje gevangen. (ik blijf moed houden) Aan een boom achter mij hangt het karkas van een grote vis waar de filets vanaf zijn gesneden als bewijs dat er wel grote vissen zijn. Het is bijna donker en ik gooi het reserve visje maar terug. Het resultaat is hetzelfde, een fijne middag maar weer niets gevangen, ik begrijp nu wel waarom er viswinkels zijn uitgevonden L

Donderdag 10 Juli 2008

Er is gisterenavond een kleine campervan naast ons komen staan. Twee jonge mensen, Mike en Pamela. Mike geeft computerles aan mensen die zonder baan zijn en aan Centerlink lopen. Hij werkt bij een bedrijf zonder winstoogmerk die door de Goverment betaald wordt en hij reist overal heen om mensen bij te scholen zodat zij weer een baan kunnen vinden. Een gezellig stel, hij speelt gitaar en is een vlotte prater. Het lijkt mij leuk werk en hij geeft mij het adres van zijn website en die van het bedrijf waar hij werkt zodat ik kan zien wat zijn werk precies inhoud. Als we weer verbinding hebben zal ik kijken en als het leuk is zal ik een link maken op onze linkpagina.

Vrijdag 11 Juli 2008

Vandaag aan de website gewerkt en vanavond gaan wij in de pub eten. Wij treffen het wel, er was maar één maaltijd geserveerd (aan Mike en Pamela) en toen wij wilden bestellen bleek dat de kok er die avond niet was en werden er geen maaltijden meer verkocht. Ze hadden er zelf zeker ook geen vertrouwen meer in want wij hoorden later van Mike en Pam dat het eten geen succes was. We halen in de andere Take Away Fish and Chips en nemen dat mee naar huis en dat smaakte goed.

Zaterdag 12 Juli 2008

We vertrekken om negen uur, we gaan nu naar Normanton. Het is maar 160 km en omdat het in Normanton en Karumba enorm druk is hebben wij alvast gebeld en een plaats gereserveerd in Normanton Caravanpark. Wij komen langs een bord “Welkom in Carpentaria” het is bijna anderhalf keer Nederland en heeft 2500 inwoners. Dan zit je niet bepaald op elkaars lip. Grote borden met reclame en ook één die laat zien dat het hier de “Home”is van de Gulflander. Het treintje dat elke woensdag naar Croydon gaat en donderdags weer terug. We rijden Normanton binnen, het heeft maar 1500 inwoners en dat is te zien. Een supermarktje, twee benzinepompen, de “Purple Pub” en een Hotel, verder is er niet veel te beleven. Gelukkig hadden wij geboekt want de plaatsen op het park zijn klein en allemaal bezet. Het park is verder netjes schoon en heeft ook nog een spa en een zwembad.

Zondag 13 Juli 2008

We gaan vandaag naar Karumba, het is maar 70 km dus leuk voor een dagtrip. Als het regenseizoen begint staat hier erg veel onder water en dat is te zien. Onderweg zien wij grote kudden koeien en half opgedroogde billebongs. We zijn voorbij de wedlands en dan beginnen eindeloze gele vlakten, het is net of je op zee zit (maar dan geel) We rijden Karumba binnen, volgens het bord “Outback By The Sea” en heeft 600 inwoners. Ondanks dat er minder inwoners zijn dan in Normanton ziet het er leuker uit. We rijden eerst wat rond en gaan, als blijkt dat de diesel hier een stuk goedkoper is dan in Normanton, eerst de tank vullen. Als we langs het caravanpark komen kan je zien dat Toyota hier goede zaken doet. Het overgrote deel van de mensen die naar Karumba komen doen dat om te vissen. Voor iets anders hoef je er ook niet heen te gaan want zwemmen en op het strand liggen is niet aan te raden want het stikt hier van de krokodillen. De parkeerplaats staat helemaal vol met 4x4 trucks met een boottrailertje er achter. De meeste mensen hebben een caravan achter de auto en een visboot op de imperiaal. Het opvouwbaar trailertje wordt dan achter aan de caravan opgehangen. We zetten de koelbox aan en kopen vis en garnalen en gaan in het restaurantje Fish and Chips eten. De vis is hier geweldig en bij de gedachte aan die grote garnalen loopt het water al in mijn mond. Een leuke dag maar je moet echt voor het vissen gaan om hier nog een keer heen te rijden.

Maandag 14 Juli 2008

We vertrekken vandaag weer en gaan nu naar Cloncurry. Het is een rit van 400 km en mochten wij vroeg genoeg zijn kunnen we ook doorrijden naar Mt Isa. Een mooie rit waar weer veel te zien is. Ineke maakt weer veel foto’s en knipt er vrolijk op los. We gaan er vanuit dat het makkelijker is om tien foto’s weg te gooien dan één opnieuw gaan maken. Wij zien in de verte koeien op de weg lopen, dat is niet vreemd want op de meeste stukken zijn geen hekken alleen borden dat je uit moet kijken voor nieuwsgierig vee. Het is echter een kudde die gedreven wordt door jongens en meisjes te paard, ze noemen ze hier Jackaroos en Jillaroos. Dat hadden wij nog niet eerder gezien en Ineke knipt tot het toestel bijna warm is. We zitten te praten en voor we er erg in hebben rijden we het Bourke & Wills Roadhouse voorbij. Geen probleem, we stoppen bij het volgende restarea voor een snelle hap en een bakkie. We zijn daarom zo vroeg in Cloncurry dat we de laatste 120 km naar Mt Isa maar doorrijden. Om half vier rijden we bij Sunset Caravanpark binnen. We hadden niet geboekt en kunnen voor de eerste nacht alleen een unpowered site krijgen en morgen kunnen we de caravan verplaatsen naar een powered site. Ik pak de computer uit en ga de foto’s op de computer zetten. Ik mis een dag, het blijkt dat het toestel van deze rit niet één foto had opgeslagen. Doodziek van de gemiste foto’s neem ik een toffe neut en ga na het eten vroeg naar bed. Zielig voor Ineke, ze had zo haar best gedaan om de hele 520 km in beeld te brengen.

Dinsdag 15 Juli 2008

Het is in Mt Isa toch weer een beetje meer bewoonde wereld, dus winkels genoeg. Ik kijk bij de fotowinkel voor een nieuw geheugenkaartje, een 512 mb kaart zou voor mij genoeg zijn maar de kleinste is 1 Gb voor $35,-- of een 2 Gb voor $45,--, even wachten dan maar. Ik zoek Ineke op in het Shopping Centre en als ik rond kijk vind ik een 2 Gb kaartje voor $19,--, dat is een stuk beter dan $45,--. Het fototoestel doet het weer prima en we gaan weer hard aan het werk om foto’s te maken. We wisten toen gelukkig nog niet dat het drama nog groter zou worden, maar dat lezen jullie in de volgende aflevering.

Will be continued

Klik hier voor de foto's van juli deel 1

Index    Inleiding      Vergelijk

Update van deze pagina Wednesday 03 September 2008